Przygotowywane przez naszą firmę konstrukcje stalowe są wykańczane z dużą precyzją, aby cechowały się jak najwyższym poziomem solidności. Istotna jest jednak również ich estetyka, dlatego stosujemy malowanie na mokro, które jest ostatnim etapem procesu produkcyjnego. Przeprowadzanie go wymaga odpowiedniego przygotowania oraz innych czynności niezbędnych do osiągnięcia trwałego i atrakcyjnego wizualnie efektu końcowego. Zapraszamy więc do lektury tekstu, w którym przedstawiamy przebieg ostatniego etapu procesu produkcji konstrukcji stalowych.
Jak wygląda malowanie na mokro?
W pierwszej kolejności konieczne jest przygotowanie detalu. Należy więc upewnić się, czy jest gotowy do dalszego etapu, a jeśli tak – trzeba przystąpić do jego oczyszczenia po obróbce strumieniowo-ściernej, czyli śrutowaniu. Przed malowaniem na mokro istotne jest też wyprawienie miejsc, które są trudno dostępne i narażone na korozję, takich jak krawędzie, otwory i spoiny, co wpłynie na przedłużenie dobrego stanu technicznego całej konstrukcji.
Oczyszczenie i odpowiednie przygotowanie powierzchni są pierwszymi czynnościami niezbędnymi na tym etapie procesu produkcji.
Po nim można przystąpić do nałożenia powłoki podkładowej. Stosujemy do tego starannie dobrane preparaty odznaczające się wysoką jakością, która przekłada się na trwały efekt końcowy malowania na mokro.
Ostatni etap procesu produkcji konstrukcji stalowych
Po pokryciu powierzchni preparatem podkładowym przechodzimy do przygotowania jej do nałożenia powłoki nawierzchniowej. Dokładny zakres czynności na tym etapie malowania jest indywidualny dla każdego przypadku – może to być np. matowanie podkładu lub sprawdzanie grubości jego warstwy, aby określić, czy jest ona wystarczająca. Ostatnią czynnością w procesie produkcji jest nałożenie powłoki nawierzchniowej.
W większości przypadków podczas malowania na mokro wystarczająca jest jedna warstwa każdego preparatu. Jednak, jeśli powierzchnia będzie narażona na wysoki poziom niekorzystnych czynników, konieczne może być nałożenie dodatkowych warstw powłoki podkładowej lub nawierzchniowej. Ilość warstw oraz wymagana grubość powłoki uzależniona jest od określonego stopnia korozyjności. Kategoria środowiska korozyjnego dzieli się współcześnie na sześć różnych klas (odpowiada za to norma PN-EN ISO 12944). To klasy od C1 do C4 oraz C5-I i C5-M.
